تقاطع پل حافظ و جمهوری فروشگاه های ابزار موسیقی کوچکی هست، که چند نوع ساز می فروشند. پشت ویترین گیتار، سه تار، سنتور و ... فضای ویترین را پرکرده. همین روبرویت، پایین را که نگاه کنی، چند ساز دهنی به قشنگی کنار هم چیده شدند.
این مدت هر بار که از کنارشان گذشته ام چند ثانیه ای نگاهی بهشان کرده ام، لبخندی و باز حرکت کرده ام.
این مدت هر بار که دیدمشان و رد شدم، در دلم آرزو کردم میتوانستم سازدهنی بزنم.
کاش بلد بودم. هر بار حسرت صدایی و لبی بر ساز دهنی، لبخندی تلخ روی لب هایم می نشاند.