تلگرافی که نیست

شب عاشوراست. همگی بر مظلومیت امام گریه می‌کنیم.
ظلم کجاس؟ مظلوم کجاس؟ چشمان پر از اشک چه سود بر ظلم و مظلوم امروز دارد وقتی قیامی نیست؟!


کاش امام رضوان تعالی زنده بودند و هم‌چون سال 42 تلگراف می‌نوشتند و در فیضیه فریاد برمی‌آورند که 
«ای سران اسلام به داد اسلام برسید، ای علمای نجف به داد اسلام برسید، ای علمای قم به داد اسلام برسید. رفت اسلام. (بعد همه‌ گریه کنند)  ای ملل اسلامی! ای حکومت اسلامی به داد خودت برس، به داد همه ما برسید...»

۳ نظر:

  1. اين روزها سخنراني شهيد مطهري رو بيشتر تو ذهنم مرور مي‌كنم...
    شمر امروز رو بشناس
    اگر امام حسين امروز زنده بود...
    .
    .
    .
    امروز رفته بودم امامزاده معصوم (عكاسي) دلم گرفت... صحنه‌هاي قشنگ ديدم از عزاداري بچه‌ها اما صحنه‌هاي زشت هم ديدم از عزاداري بزرگترا...
    انگار مهموني اومده بودند شابد يه جور عروسي! انگار آنتراكت بين دو پرده تاتر بود كه بايد خستگي در مي‌كردند با تناول چند قلم خوراكي...باقالي- لبو و انواع ترشك...
    از قديميها شنيده بودم كه روز عاشورا خريد و فروش مكروهه مگر مايحتاج ضروري كه لازمه قبل از اين روزها خريده بشه كه نمونه برا اون روز...
    اما
    متاسفم براي بعضي خانومها و آقايون... صريح بگم اومده بودند داف بازي!
    امروز دغدغه نه حسين مظلوم بود و نه غزه...

    پاسخحذف
  2. كاش امام بود..
    كاش..
    چقدر دلم براش تنگ شد...

    پاسخحذف
  3. رویای صبا:
    جای خیلی چیزها با خیلی چیزها عوض شده.

    پاسخحذف